Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Η υπόθεση της Novartis, οι συγκρούσεις στη Δικαιοσύνη και η διανομή των κονδυλίων στα ΜΜΕ δημιουργούν μια ιδιαίτερα βαριά ατμόσφαιρα

Από τον
ΓΙΩΡΓΟ Κ. ΣΤΡΑΤΟ*
«δημοκρατία»

Το καλοκαίρι αυτό θα είναι, ούτως ή άλλως, βαρύ. Συνεπώς οι επιφυλάξεις μου μήπως σας κάνω βαρύτερο ένα Σάββατό του υποχωρούν. Τρία θέματα, φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους, συνθέτουν ένα αηδιαστικά τρομακτικό παζλ. Η υπόθεση Novartis, οι συγκρούσεις στο εσωτερικό της Δικαιοσύνης και η διανομή των κονδυλίων στα ΜΜΕ για τη συμβολή τους στην αντιμετώπιση του κορονοϊού.

Παρακολουθώντας την εξέλιξή τους, με απλή ανάγνωση του τι λέγεται και από ποιους, τι λογιών κατηγορίες εκτοξεύονται και πώς αντιμετωπίζονται θεσμικώς αλλά και επί προσωπικού από τους εμπλεκομένους, ποιες απαντήσεις δίνονται ή δεν δίνονται, ποια υπονοούμενα αφήνονται και για τι είδους ενέργειες ή παραλείψεις αρμοδίων, ο πολίτης σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Με όλα όσα σημαίνει αυτή του η κίνηση. Από την επίκληση της βοήθειας του Θεού μέχρι την άνευ όρων παράδοση και από την ελληνοπρεπέστατη χειρονομία με την οποία εκφράζουμε την αποδοκιμασία μας και με τα δέκα δάχτυλα για να πιάσει μέχρι την έκφραση μιας οριακής αγανάκτησης του νισαφιού, δεν πάει άλλο.

Βεβαίως, σε μια χώρα όπου «τα αγγεία γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι», εδώ όπου «εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια», ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το πόσο παρακάτω από το κάτω έχει. Και επειδή έχω τη βεβαιότητα ότι εδώ και πολύ καιρό ξύνουμε τον πάτο του απόπατου, η φρασεολογία είναι αντίστοιχη.

Συμπαθάτε με, αλλά οι υπεύθυνες συμπεριφορές μπροστά στον φόβο του θανάτου από μια πανδημία, η ενεργοποίηση του κρατικού μηχανισμού και η αποτελεσματική αντιμετώπισή της αποτελούν σπουδαία επιτεύγματα, όχι όμως αρκετά για να με πείσουν ούτε ότι τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας λειτουργούν ούτε βεβαίως ότι τα θεσμικά της όργανα ανταποκρίνονται επαρκώς στην αποστολή τους. Δικαιοσύνη και δημοσιογραφία αποτελούν τα πιο ευαίσθητα από αυτά τα όργανα. Αυτά που καθορίζουν την κατάσταση της ψυχής μιας Πολιτείας.

Γιατί, όπως το έγραψε ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του, «ο έστιν η δικαιοσύνη, πολιτεία ψυχής ούσα ζώσης κατά λόγον τον ορθόν». Και όπως εξαιρετικά προσέθεσε ο Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ γι’ αυτό, «η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Τα λόγια αυτά του Ελβετού φιλέλληνα που εξέδωσε στο Μεσολόγγι τα «Ελληνικά Χρονικά», ουσιαστικά την πρώτη εφημερίδα του Αγώνα, κοσμούν την αίθουσα τελετών της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Βεβαίως, αποτελεί ένα μεγάλο ερώτημα κατά πόσον εξακολουθούν να εμπνέουν και να καθοδηγούν τα μέλη της.

Η ατμόσφαιρα στην πατρίδα μας βρομάει φρικτά. Και δεν φταίνε ούτε ο καιρός ούτε η κλεισούρα λόγω του αναγκαστικού εγκλεισμού του τριμήνου που προηγήθηκε. Τη σκιάζουν πολλές φοβέρες και δυστυχώς εν προκειμένω ο φόβος δεν φυλάει καθόλου τα έρημα!

Αντιθέτως, αν υπάρχει μια ελπίδα διεξόδου για όσους αισθανόμαστε έτσι, τότε σίγουρα είναι αυτή που δείχνουν οι στίχοι της πρώτης στροφής της ωδής «Εις Σάμον» του Ανδρέα Κάλβου: «Οσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

Και προς αυτή τη διέξοδο οφείλουν να μας οδηγήσουν, παίρνοντας τον δρόμο πρώτοι όσοι εντέλλονται εκ του καθήκοντος και του λειτουργήματός των. Διαφορετικά, ή λάθος όρκο έδωσαν ή λάθος δουλειά διάλεξαν.

*∆ικηγόρος – δημοσιογράφος

ΠΗΓΗ https://olympia.gr/2020/06/27/dikaiosyni-novartis-dimosiografoi/